вучыць
тлумачэнне слова:
вучыць, вучу, вучыш, вучыць; незакончанае трыванне 1. каго. Перадаваць каму-н. веды, навыкі, звычкі. Вучыць дзяцей чытаць і пісаць. Вучыць сына плаваць. Вучыць гаспадарыць. ▪ Саўка вучыць Фільку закідваць блешню. Жычка. // без дапаўнення Быць настаўнікам, працаваць у школе. 2. што. Вывучаць, засвойваць, запамінаць. Вучыць урок. Вучыць верш на памяць. ▪ [Дзядзька Антось:] — Нясі, Косцік, кнігу, будзем вучыць літары. С. Александровіч. 3. каго. Навучаць, настаўляць; выхоўваць. Вучыць шанаваць старэйшых. ▪ — Не чапайся ты з імі, няхай іх, — вучыла Зося свайго хлопца. Брыль. [Вінке:] — Вучы ты дзяцей так, каб яны ўжо з маленства ненавідзелі вайну і тых, хто яе жадае. Шамякін. // размоўнае слова Караць, біць. [Кароль:] — Знаць, табе не змагла маці розуму даць, Мала бацька вучыў пугаўём. Танк. 4. каго. Даваць адукацыю, магчымасць набыць прафесію. Вучыць сыноў у інстытуце. 5. з даданы сказ сказам. Абгрунтоўваць, развіваць якую-н. тэорыю, думку, погляд і пад. Марксізм-ленінізм вучыць, што свядомасць чалавека ёсць прадукт яго грамадскага жыцця.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com