аборка
тлумачэнне слова:
аборка1, -і, ДМ -рцы; родны склон множны лік -рак; жаночы род Невялікая вяроўка; шпагаціна. Перавязаць што-небудзь аборкай. ▪ Пяньку яна [Аўгінка] хацела здаць нарыхтоўшчыкам, але перадумала — у сваёй гаспадарцы таксама аборкі патрэбны. Чыгрынаў. аборка2, -і, ДМ -рцы; родны склон мужчынскі род -рак; жаночы род 1. спецыяльны тэрмін Друкарскі набор укарочанымі радкамі вакол якога-н. малюнка, табліцы і пад. Тэкст у аборку. 2. Нашытая палоска матэрыі. // часцей множны лік (аборкі, -рак). Тое, што і брыжы.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com