вяроўка
тлумачэнне слова:
вяроўка, -і, ДМ -ўцы; родны склон множны лік -ровак; жаночы род Звітыя, скручаныя ў выглядзе шнура пасмы (пянькі, лёну і пад.). Канапляныя вяроўкі. Увязаць воз вяроўкай. ••• Біць вяроўкі з каго глядзі віць. Вяроўка плача па кім — пра таго, хто заслугоўвае пакарання. З ветру вяроўкі віць глядзі віць. Загуляць на вяроўках глядзі загуляць. І на вяроўцы не зацягнеш каго глядзі зацягнуць1. Сам на сябе вяроўку суча глядзі сукаць. Цягнуць на вяроўцы каго глядзі цягнуць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com