гадзіць
тлумачэнне слова:
га́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незакончанае трыванне размоўнае слова 1. што і без дапаўнення Забруджваць спаражненнямі. Галубы гадзяць падаконнік. 2. што. Псаваць, брудзіць. Нельга гадзіць мэблю. 3. Шкодзіць, рабіць подласці. 4. Нудзіць, выклікаць пачуццё агіды. Усё нячыстае мяне гадзіць. / у безасабовая форма ужываецца, ужыванне Яго гадзіла. гадзі́ць, гаджу́, го́дзіш, го́дзіць; загадны лад гадзі́; незакончанае трыванне 1. Старацца задаволіць каго-н., робячы прыемнае, патрэбнае; дагаджаць. Госцю гадзі, ды і сябе глядзі. Прыказка. 2. Садзейнічаць, спрыяць каму-, чаму-н. Ішлі дажджы. І гэта вельмі гадзіла на поле. Чорны. 3. каго. абласное слова Наймаць на працу на пэўны час. Стэпа засаб пяць год гадзіла яго пастухом у сваім мястэчку. Гартны. ••• Гадзіць як благой (ліхой) скуле — вельмі дагаджаць каму-н.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com