гладзіць

тлумачэнне слова:

  гладзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; загадны лад гладзь; незакончанае трыванне, каго-што.
    1. Лёгка, ласкава праводзіць па кім-, чым-н. рукой; песціць, лашчыць. Стэфка песціла дзяцей, гладзіла па галоўках. Бядуля. // Прыгладжваць што-н. далонню або пальцамі. Гладзіць бараду. Гладзіць вусы. // пераноснае значэнне Лёгка дакранацца да чаго-н. (пра вецер, сонца і інш.). Фары вогненным бляскам Гладзяць спіну кургану. Нядзведскі.
    2. Рабіць гладкім, роўным. Марына бабку падмяняе І рэжа скібіны-брускі Ды градку гладзіць і раўняе. Колас. // Разгладжваць, прасаваць (бялізну, плацце і пад.). Гладзіць касцюм.
    •••
    Гладзіць па галоўцы (па шэрсці) каго — хваліць каго-н.; патураць каму-н.
    Гладзіць супраць шэрсці каго — гаварыць ці рабіць каму-н. непрыемнае.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com