дабіць
тлумачэнне слова:
дабіць, -б'ю, -б'еш, -б'е; -б'ём, -б'яце; закончанае трыванне, каго-што. 1. Прыкончыць, прыбіць раненага, недабітага. Дабіць падстрэленага драпежніка. // Канчаткова разграміць, знішчыць. Дабіць ворага. 2. Разбіць астатняе; разбіць канчаткова недабітае. Дабіць апошнія талеркі. 3. Скончыць біць (пра гадзіннік і пад.). Куранты дабілі дванаццаты ўдар. 4. Убіваючы, дагнаць да пэўнага месца ці да канца. Дабіць кол. // Скончыць убіванне. Дабіць апошні цвік. 5. пераноснае значэнне размоўнае слова Завяршыць выкананне якой-н. работы. Дабіць пракос. ••• Дабіць да ручкі — давесці да развалу, прывесці ў непрыгодны стан.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com