дудка
тлумачэнне слова:
дудка, -і, ДМ -дцы; родны склон множны лік -дак; жаночы род 1. Народны духавы музычны інструмент у выглядзе драўлянай або чарацянай трубкі з круглымі дзірачкамі. За бакавым узгоркам чуліся высвісты пастуховых дудак. Гартны. 2. размоўнае слова Сцябліна, звычайна пустая ўнутры. Дудкі чароту. ▪ Я іду паўз платы, за якімі зелянеюць дудкі цыбулі. Наўроцкі. ••• Іграць у адну дудку глядзі іграць. Скакаць пад чыю дудку глядзі скакаць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com