закідаць

тлумачэнне слова:

  закі́даць, -аю, -аеш, -ае; закончанае трыванне, каго-што чым.
    Кідаючы што-н., запоўніць (адтуліну, яму і пад.) або пакрыць, засыпаць зверху. Закідаць яму ламаччам. Закідаць разору зямлёй. ▪ Калі дома скідалі сена ў адрынку, [Юзік] не ўцярпеў, набраў велізарны ахапак і, быццам незнарок, закідаў ім Шуру, збіўшы з ног. Крапіва. // Кінуць у вялікай колькасці на каго-, што-н. Закідаць артыста кветкамі. Закідаць танкі гранатамі. // пераноснае значэнне Накіраваць каму-н. што-н. у вялікай колькасці. Закідаць прамоўцу пытаннямі.
    •••
    Закідаць граззю каго несправядліва абвінаваціць; абняславіць, ачарніць.
    Закідаць каменнем каго асудзіўшы за што-н., не прызнаць сваім, адвергнуць.
    Закідаць шапкамі — лёгка і хутка перамагчы, падолець каго-н.
  закіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незакончанае трыванне
    1. незакончанае трыванне да закінуць.
    2. пераноснае значэнне размоўнае слова Намякаць на што-н. [Кацярына:] Не ўгаварвай, я ведаю, куды ты закідаеш. Крапіва.
    •••
    Закідаць вуду куды тое, што і закідаць (у 2 знач.).



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com