карак
тлумачэнне слова:
ка́рак, -рка, мужчынскі род размоўнае слова Задняя частка шыі ў жывёлы і чалавека. Аграмадны, мускулісты, з высокім гарбатым паркам,.. [зубр] стаяў нібы абліты з бронзы. Краўчанка. ••• Браць (узяць) за карак глядзі браць. Гнаць у карак глядзі гнаць. Гнуць карак глядзі гнуць. Даць па карку глядзі даць. Мець галаву (на карку) глядзі мець. Сесці на карак каму глядзі сесці. Стаяць над паркам глядзі стаяць. Сядзець на карку у каго глядзі сядзець. кара́к, глядзі каракі.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com