лігатура
тлумачэнне слова:
лігатура1, -ы, жаночы род спецыяльны тэрмін Дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў расплаўлены метад або сплаў для надання яму пэўных уласцівасцей. // Прымесь медзі ці волава да золата, серабра або плаціны для надання ім большай цвёрдасці. [Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.] лігатура2, -ы, жаночы род спецыяльны тэрмін 1. Абазначэнне адным пісьмовым знакам дзвюх ці больш літар. 2. Знак у выглядзе дугі, які звязвае дзве аднолькавыя ноты. [Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.] лігатура3, -ы, жаночы род спецыяльны тэрмін Нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі. Налажыць лігатуру. Зняць лігатуру. [Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com