машынка
тлумачэнне слова:
машынка, -і, ДМ -нцы; родны склон множны лік -нак; жаночы род 1. памяншальная форма да машына (у 1 знач.). Швейная машынка. 2. Невялікая прылада для якой-н. работы. Машынка для набівання папярос. ▪ У школе ёсць машынка. На школьным двары ў часе перапынку стрыжэ настаўнік сваіх маленькіх вучняў. Колас. // размоўнае слова Тое, што і пішучая машынка. У прыемнай кабінета дробненька стукала машынка. Кулакоўскі. ••• Пішучая машынка — механізм з клавішамі-літарамі для ручнога друкавання тэксту.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com