наперснік
тлумачэнне слова:
наперснік1, -а, мужчынскі род устарэлае слова, устарэлы выраз 1. Блізкая давераная асоба або таварыш, якому давяраюць свае тайны. Наперснік паэта. 2. Традыцыйны персанаж у класічных трагедыях 17-18 ст. ст. — друг галоўнага героя. Выконваць ролі наперснікаў. наперснік2, -а, мужчынскі род спецыяльны тэрмін Частка вупражы верхавога каня, якая складаецца з перакрыжаваных на грудзях рамянёў, з якіх адзін ідзе ўніз паміж пярэднімі нагамі да папругі.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com