павяваць
тлумачэнне слова:
павяваць, -ае; незакончанае трыванне 1. Дзьмуць злёгку або час ад часу. З поля павяваў лёгкі ветрык. Броўка. Ноч ціхая, ледзь-ледзь павявае вецер. С. Александровіч. / у безасабовая форма ужываецца, ужыванне Цёплым пахучым ветрыкам павявала з палёў. Чарнышэвіч. // звычайна безасабовая форма Абдаваць павевам чаго-н. (цеплыні, пары і пад.). Недзе ў кустах звінеў на каменьчыках ручай. Адтуль павявала халадком. Асіпенка. 2. безасабовая форма; пераноснае значэнне Адчувацца (пра набліжэнне чаго-н.); мець адзнакі чаго-н. Гэта была мясцовасць, дзе павявала першымі адзнакамі Палесся. Чорны.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com