тлумачэнне слова:
расстроіць, -строю, -строіш, -строіць; закончанае трыванне, каго-што. 1. Парушыць строй, парадак чаго-н. Расстроіць рады праціўніка. // Вывесці са стану раўнавагі, гатоўнасці. — Класавы вораг выкарыстоўвае любыя метады, каб расстроіць шчыльныя шэрагі бальшавіцкай моладзі. Мележ. 2. Парушыць строй, лад (музычнага інструмента). Расстроіць піяніна. 3. Перашкодзіць ажыццяўленню чаго-н.; разладзіць. Расстроіць бяседу. Расстроіць вяселле. Расстроіць планы. 4. Прычыніць вялікую шкоду, прывесці ў заняпад. Расстроіць гаспадарку. 5. Давесці да ненармальнага стану, хваробы. Расстроіць страваванне. 6. Пазбавіць добрага настрою, засмуціць. Расстроіць непрыемнай весткай. ▪ — Ну, вядома, і яна плача. Адну парадаваў, другую расстроіў. Шынклер.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com