рубіць

тлумачэнне слова:

  рубіць1, рублю, рубіш, рубіць; незакончанае трыванне, што.
    Падшываць край чаго-н.; рабіць рубец. Рубіць хустку.
  рубіць2, рублю, рубіш, рубіць; незакончанае трыванне, што.
    1. Будаваць што-н. з дрэва, бярвення. Захар аблюбаваў месца для новай хаты і пачаў рубіць зруб. Краўчанка. Уладзік толькі дрэва навалачыў, каб новую хату рубіць. Брыль.
    2. Здабываць (руду, вугаль).
    •••
    Рубіць з пляча — гаварыць, дзейнічаць неразважліва, рэзка, занадта катэгарычна.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com