тапіцца

тлумачэнне слова:

  тапіцца1, таплюся, топішся, топіцца; незакончанае трыванне
    1. Свядома пазбаўляць сябе жыцця, кідаючыся ў ваду; гінуць у вадзе. «Топіцца!» — раптам прамільгнула ў свядомасці, і радыстка кінулася ў ваду. Кулакоўскі. Ужо сціхаў ажыўлены гул галасоў, як з боку эстакады нехта крыкнуў: — Чалавек топіцца! Лынькоў.
    2. Пагружацца ў што-н. мяккае, зыбкае; вязнуць, засядаць у чым-н. Ціха, павольна праходзіць аўтобус там, дзе нядаўна і трактар тапіўся. Дубоўка. // Быць цалкам пакрытым чым-н. вязкім, вадкім. [Стафанковіч] выбрукаваў клінкерам адну вуліцу, па якой кожны дзень праязджаў у машыне, іншыя ж вуліцы пакінуў тапіцца ў гразі. Чорны.
    3. залежны стан да тапіць1 (у 1 знач.).
  тапіцца2, топіцца; незакончанае трыванне
    1. Награваючыся, станавіцца мяккім, вадкім.
    2. залежны стан да тапіць2.
  тапіцца3, топіцца; незакончанае трыванне
    размоўнае слова
    1. Тое, што і паліцца1 (у 1 знач.).
    2. залежны стан да тапіць3.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com