тлумачэнне слова:
шчака, -і, ДМ шчацэ; множны лік шчокі, шчок; жаночы род 1. Частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы. 2. спецыяльны тэрмін Бакавая плоская частка паверхні чаго-н. (апарата, механізма, прадмета і пад.). Шчака сякеры. ▪ У печы, збоку за шчакой, стаяў маленькі гаршчэчак. Пташнікаў. 3. звычайна множны лік (шчокі, шчок). Высокія крутыя скалістыя берагі ракі; высокія схілы цясніны. Рака тут заціснута ў абрывістых берагах-«шчоках». Гавеман. ••• Уплятаць за абедзве шчакі глядзі уплятаць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com