буркатаць
тлумачэнне слова:
буркатаць, -качу, -кочаш, -коча; незакончанае трыванне размоўнае слова 1. Тое, што і буркаваць. Голуб .. нешта буркатаў галубцы. Сабаленка. 2. што і без дапаўнення Бурчаць, мурлыкаць. Шафёр нешта буркатаў сабе пад нос. Кавалёў. 3. Грукатаць, тарахцець (пра гукі машыны ў часе работы). Блішчалі на пагорках у вёсках агні, на палях сям-там буркаталі трактары. Ракітны.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com