вешалка
тлумачэнне слова:
вешалка, -і, ДМ -лцы; родны склон множны лік -лак; жаночы род 1. Дошка, паліца або стойка з кручкамі ці калочкамі, на якія вешаюць адзенне. 2. Спецыяльная пятля, за якую вешаюць адзенне. [Рамір] падчапіў на палец куртку за вешалку, закінуў яе за спіну. Асіпенка. 3. Жорсткая планка з кручком, на якую вешаецца адзенне ў распраўленым па плячах выглядзе. 4. размоўнае слова Тое, што і гардэроб (у 2 знач.).
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com