відаць
тлумачэнне слова:
відаць, у форме інфінітыў, у значэнне выказнік 1. Можна бачыць, разгледзець. З-пад хвой-красунь, як на далоні, Відаць і хаты і двары. Колас. Праз два маленькія акенцы дзень нясмела лез у сярэдзіну, і было відаць праз іх, як шарэла на дварэ. Чорны. 2. Можна зразумець. Сэнс байкі добра відаць. 3. Быць відавочным, вынікаць. З гэтага відаць, што... ▪ Гаварыў.. [Іваніцкі] шчыра, гэта відаць было з прамовы. Мурашка. 4. у значэнне пабочнае слова Як здаецца, мабыць; напэўна. Чалавек, відаць, валодаў сабою добра. Чорны. Было ясна, што маці захварэла. І, відаць, моцна. Якімовіч. ••• Ад зямлі не відаць — вельмі маленькага росту. Відам не відаць — ніякіх прыкмет, нідзе не відаць. Канца (канца-краю) не відаць (няма) — пра тое, чаго вельмі многа, што цягнецца без канца. Па ўсім відаць; як відаць — напэўна, відавочна. Свету (белага) не відаць — нічога не відаць (у часе мяцеліцы, завірухі).
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com