вір
тлумачэнне слова:
вір, -у, месны склон у віры; множны лік віры, -оў; мужчынскі род 1. Кругавы, лейкападобны рух вады, які ўзнікае ад сутыкнення сустрэчных плыней. Сама рака цякла спакойна, толькі вір управа ад лодкі ўсё бурліў і пераліваўся. Кулакоўскі. // Месца ў рацэ, звычайна глыбокае, з ямай, дзе адбываецца завіхрэнне вадзяной плыні. Завівалася на вірах цёмная вада. Грахоўскі. 2. пераноснае значэнне Бурлівы, імклівы рух чаго-н. Вір падзей. Вір пачуццяў. ▪ З першых дзён.. [Люба] з галавой акунулася ў вір студэнцкага жыцця. Васілевіч. ••• У віру на калу — а) пра няўстойлівае, няпэўнае жыццё; б) далёка, невядома дзе. Хоць у вір галавою — пра цяжкае, безвыходнае становішча.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com