выжыць

тлумачэнне слова:

  выжыць1, -жыву, -жывеш, -жыве; закончанае трыванне
    Застацца жывым пасля цяжкай хваробы, ранення і пад. Хворы выжыў. ▪ Таполі абламала [бура] голле, паздзірала кару, але таполя выжыла — шуміць во і шуміць. М. Стральцоў. Марылін Манро нейкім цудам пашанцавала выжыць у гэтым пекле эксплуатацыі, нажывы і бізнесу. Новікаў.
    •••
    Выжыць з розуму — страціць памяць, здольнасць усведамляць.
  выжыць2, -жыву, -жывеш, -жыве; закончанае трыванне, каго-што.
    Прымусіць пакінуць свой дом, месца працы і пад.; выгнаць адкуль-н. Выжыць з хаты.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com