генерал
тлумачэнне слова:
генерал, -а, мужчынскі род Воінскае званне або чын вышэйшага каманднага і начальніцкага саставу ў арміі. // Асоба, якая мае гэта званне. ••• Генерал ад інфантэрыі — самы высокі генеральскі чын у пяхотных войсках царскай арміі; асоба, якая мела гэта званне. Генерал арміі — самае высокае званне генералаў; асоба, якая мае гэта званне. Генерал-лейтэнант — другое па старшынству генеральскае званне; асоба, якая мае гэта званне. Генерал-маёр — першае (малодшае) генеральскае званне; асоба, якая мае гэта званне. Генерал-палкоўнік — трэцяе па старшынству генеральскае званне; асоба, якая мае гэта званне. [Ад лац. generalis — агульны, галоўны.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com