геній
тлумачэнне слова:
геній, -я. мужчынскі род 1. Самая высокая ступень творчай адаронасці, таленавітасці чалавека ў якой-н. сферы дзейнасці. Смеласць і мужнасць рускіх войск і партызанаў, геній палкаводца Кутузава выратавалі Расію. «Беларусь». 2. Чалавек, надзелены такой адаронасцю. Ленін — геній рэвалюцыі. 3. У старажытнарымскай міфалогіі — дух-заступнік, які кіруе дзеяннямі і думкамі чалавека на працягу ўсяго яго жыцця. ••• Добры геній чый — пра чалавека, які аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў, прыносіць каму-н. карысць. Злы геній чый — пра чалавека, які аказвае на каго-н. дрэнны ўплыў, прыносіць каму-н. шкоду, зло. [Лац. genius.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com