гетман
тлумачэнне слова:
гетман, -а, мужчынскі род 1. У 16-17 стст. на Украіне — выбарны начальнік казацкага войска; у 17-18 стст. — вярхоўны правіцель Украіны. 2. У 16-18 стст. — камандуючы войскамі ў Вялікім княстве Літоўскім і ў Польшчы. [Ням. Hauptman — начальнік.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com