тлумачэнне слова:
абумовіць, -моўлю, -мовіш, -мовіць; закончанае трыванне, што. 1. Абмежаваць што-н. пэўнымі ўмовамі, дагаворамі; агаварыць. 2. Выклікаць сабой што-н., з'явіцца прычынай, матывам для ўзнікнення чаго-н. Новы, глыбока рэвалюцыйны змест паэзіі Пестрака абумовіў новыя формы паэтычнага выяўлвння. Хромчанка. // Зрабіць магчымым што-н., будучы неабходнай умовай яго існавання. Эпоха, што нарадзіла і абумовіла творчасць Купалы, характарызуецца падзеямі выключнае, гістарычнай важнасці. Івашын.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com