губа
тлумачэнне слова:
гу́ба, -ы, жаночы род Тоўсты, у форме капыта грыб, які паразітуе на дрэвах; чага. губа́1, -ы́; множны лік гу́бы, гу́б, давальны склон -а́м; жаночы род Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота. Верхняя губа. Ніжняя губа. Сціснуць губы. Цмокаць губамі. ••• Заячая губа — прыроджанае ненармальнае раздваенне верхняй губы ў чалавека. З пенай на губах глядзі пена. Малако на губах не абсохла у каго глядзі малако. Надзьмуць губы глядзі надзьмуць. Развесіць губы глядзі развесіць. губа́2, -ы́; множны лік гу́бы, губ, давальны склон -а́м; жаночы род Назва марскіх заліваў і бухт на поўначы СССР. Обская губа. Кандалакшская губа. губа́3, -ы́; множны лік гу́бы, губ, давальны склон -а́м; жаночы род адносіцца да гісторыі, гістарычны тэрмін Адміністрацыйна-тэрытарыяльная акруга ў Рускай дзяржаве 16-17 стст., якая адпавядала пазнейшаму павету. губа́4, -ы́, жаночы род размоўнае слова Гаўптвахта. — Ну, раскіс. Нервы распусціў, барышня. Вернемся, — на трое сутак на губу. Крапіва.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com