доўг
тлумачэнне слова:
доўг, -у, месны склон доўгу і даўгу, мужчынскі род 1. Тое, што і абавязак. Грамадзянскі доўг. ▪ Верныя даўгу свайму, Сябры, ідучы на заданне, Здубелыя рукі яму [кастру] Працягвалі на развітанне. Кляўко. — Перадай, Як нашыя спытаюць, Скажы ім — доўг байца Я выканаў, хай знаюць, Як трэба, да канца. Куляшоў. 2. множны лік даўгі, -оў. Тое, што ўзята ў пазыку, пазычана (пераважна грошы). Вярнуць доўг. Вялікі доўг. Разлічыцца з даўгамі. 3. множны лік даўгі, -оў. Запазычанасць па абавязковых плацяжах. Даўгі па падатку. ••• Аддаць свой (апошні) доўг глядзі аддаць. Залезці (улезці) у даўгі (у доўг) глядзі залезці. Не вылазіць з даўгоў глядзі вылазіць. Не застацца ў даўгу глядзі застацца. У даўгах па вушы — мець многа даўгоў. У даўгу перад кім — быць абавязаным каму-н. У доўг — з умовай звароту.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com