жывот

тлумачэнне слова:

  жывот1, -вата, месны склон -ваце, мужчынскі род
    Частка цела ў чалавека і жывёл, у якой знаходзяцца нечага, страўнік, кішэчнік, селязёнка і іншыя органы. Пан, залажыўшы рукі назад, ад чаго яшчэ больш выпучваўся жывот, крочыў спераду, мужык — за ім. Брыль. — Лялька, а не конь... Жывот падцягнуты... Васілевіч. // размоўнае слова Страўнік, кішэчнік. — Мама шмат якія расліны ведае. Яна нават збірае іх. Тая, кажа, ад горла, тая ад жывата. Чарнышэвіч. Салодкая яда — жывату бяда. Прыказка. // Частка тулава, процілеглая спіне. [Людзі] лажыліся на жывот і, апусціўшы галаву, пілі непасрэдна з крыніцы. Маўр.
    •••
    Брацца за жывот глядзі брацца.
    Жывот падцягнула (падвяло) глядзі падцягнуць.
    Ірваць жываты глядзі ірваць.
    Качацца (з) жыватом глядзі качацца.
    адарваць (парваць, падарваць) жывот (жываты) глядзі надарваць.
  жывот2, -вата, месны склон -ваце, мужчынскі род
    устарэлае слова, устарэлы выраз Тое, што і жыццё (у 2 знач.). — Ты страціў не ўсё, — адказаў Тэафіл. — Але каб ты надалей грузнуў у клопатах аб мізэрным жываце, ты страціў бы ўсё, Міха!.. Самуйлёнак.
    •••
    Не на жывот, а на смерць — тое, што і не на жыццё, а на смерць (глядзі жыццё).



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com