тлумачэнне слова:
запытаць, -аю, -аеш, -ае; закончанае трыванне, каго-што., чаго. 1. і аб кім-чым, пра каго-што і з даданы сказ дапаўненне Звярнуцца да каго-н. з пытаннем; спытаць. Міколка рашуча запытаў дзеда: — Ты не хавайся ад мяне, а скажы, што гэта робіцца ноччу? Лынькоў. [Марына Паўлаўна] заўважыла, што стары хоча запытаць нешта, ды не важыцца. Зарэцкі. Сходзім, Віктар, — кажа Піня, — да майго бацькі. Запытаем, як ён сябе адчувае, якое ўражанне зрабіла наша свята. Сташэўскі. 2. Звярнуцца з якой-н. просьбай, папрасіць аб чым-н. Запытаць парады. Запытаць дазволу. ▪ Лішні раз у дзяўчыны запытаю дарогі. Свірка. 3. Паслаць афіцыйнае запытанне. Запытаць меркаванне рэдакцыі.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com