тлумачэнне слова:
здабытчык, -а, мужчынскі род Той, хто займаецца здабычай чаго-н. (напрыклад, золата, руды і пад.); той, хто здабывае што-н. паляваннем, промыслам. Здабытчык нафты. Здабытчык золата. // размоўнае слова Той, хто здабывае сродкі на жыццё (для сям'і, блізкіх); карміцель.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com