тлумачэнне слова:
зыходзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незакончанае трыванне 1. Тое, што і сыходзіць. 2. з чаго. Грунтавацца на чым-н., браць што-н. за аснову. Ствараючы байку, паэт зыходзіць з жыццёвых з'яў свайго часу, з камічных рысаў у самой рэчаіснасці. Казека.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com