кабала
тлумачэнне слова:
кабала, -ы, жаночы род 1. Даўгавое абавязацельства ў Старажытнай Русі, якое ставіла пазычальніка ў асабістую залежнасць ад крэдытора. 2. Своеасаблівы від рабства на Русі ў 14-16 стст. — пажыццёвая асабістая залежнасць за нявыплату пазыкі, нядоімкі і пад. 3. Поўная залежнасць ад каго-н.; паднявольнае становішча; прыгнёт. Памешчыцкая кабала. Трымаць у кабале. ▪ Гушка імкнуўся вызваліцца ад пана, а трапіў у кабалу да кулака. Пшыркоў. [Араб.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com