адзваніць
тлумачэнне слова:
адзваніць, -званю, -звоніш, -звоніць; закончанае трыванне 1. што. Адзначыць што-н. звонам; празваніць. На сцяне гадзіннік адзваніў дванаццаць. Галавач. 2. без дапаўнення Кончыць званіць. Даўно адзванілі ў царкве — адпраўлялася праваслаўная імша. Чорны. ••• Вушы адзваніць — надакучыць просьбай, гутаркай каму-н., доўга і настойліва прасіць каго-н.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com