адзіночка
тлумачэнне слова:
адзіночка, -і, ДМ -у, творны склон -ам, мужчынскі род; ДМ -чцы, творны склон -ай (-аю); родны склон множны лік -чак; жаночы род 1. Той, хто адзін, без сям'і, не ў пары. Усе настаўніцы і настаўнікі-адзіночкі харчаваліся ў сталовай. Дубоўка. // Той, хто робіць што-н., займаецца чым-н. адзін, без удзелу, без дапамогі іншых. Герой-адзіночка. Саматужнік-адзіночка. 2. Тое, што разлічана на аднаго чалавека. Лодка-адзіночка. Пасадзіць у адзіночку. ••• Маці-адзіночка глядзі маці.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com