карабель
тлумачэнне слова:
карабель, -бля, мужчынскі род Вялікае марское судна. Ваенны карабель. Акіянскі карабель. Служыць на караблі матросам. ▪ Па разгойдан[ым] бурлів[ым] моры ішоў горды ў смелым поступе сваім карабель, трымаючы курс на далёкае яснае сонца. Зарэцкі. ••• Карабель-спадарожнік — касмічны карабель, выведзены на арбіту спадарожніка Зямлі. Касмічны карабель — лятальны апарат, прызначаны для палёту чалавека ў космас. Лінейны карабель — вялікі, добра ўзброены ваенны карабель, прызначаны для правядзення буйных аперацый; лінкор. Паветраны карабель — дырыжабль або цяжкі самалёт. Спаліць свае караблі глядзі спаліць. [Ад грэч. kárabos.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com