кірунак
тлумачэнне слова:
кірунак, -нку, мужчынскі род 1. Тое, што і напрамак (у 1 знач.). Самалёт Бурмакова ўзяў кірунак на поўнач. Шыцік. Тысячамі дарог і ў розных кірунках збягае вясною снегавая вада. Колас. 2. пераноснае значэнне; чаго або які. Шлях развіцця, накіраванасць якога-н. дзеяння, з'явы і пад. Кірунак навуковай дзейнасці. Кірунак палітыкі. ▪ Загаварылі пра сям'ю, і гаворка адразу набыла іншы кірунак. Пальчэўскі. 3. Грамадская, навуковая, літаратурная і пад. плынь; школа, групоўка. Літаратурныя кірункі. ▪ Часцей матэрыялы пра творчасць Я. Купалы з'яўляліся ў друку левага кірунку. «Полымя».
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com