кончыць
тлумачэнне слова:
кончыць, -чу, -чыш, -чыць; закончанае трыванне 1. што, а таксама з чым і з інфінітыў Давесці выкананне чаго-н. да канца; завяршыць. Кончыць жніво. Кончыць з рамонтам. Кончыць пісаць. ▪ Хлопцы кончылі сваю работу і пайшлі дамоў. Колас. // што. Поўнасцю расходаваць. Кончыць усё мяса. 2. што, чым. Зрабіць што-н. у заключэнне, закончыць чым-н. Кончыць выступленне заклікамі. // Закончыць сваю дзейнасць, жыццё пэўным чынам; зрабіць што-н. у канцы жыцця. Яшчэ так не было на свеце, Каб іуда кончыў, як чалавек, жыццё. Танк. 3. што. Закончыць навучанне дзе-н. Кончыць універсітэт. 4. што, а таксама з чым і з інфінітыў Спыніць што-н.; палажыць канец чаму-н. Кончыць гулянкі. Кончыць з прагуламі. Кончыць бяздзейнічаць. 5. каго. размоўнае слова Звесці са свету; загубіць. ••• Дрэнна (кепска) кончыць — пра ганебны канец чыйго-н. жыцця або дзейнасці. Кончыць жыццё — памерці.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com