конь
тлумачэнне слова:
конь, каня; множны лік коні (з лічэбнік 2, 3, 4 кані), -ей; мужчынскі род 1. Буйная свойская аднакапытная жывёліна, якая выкарыстоўваецца для перавозкі людзей і грузаў, а таксама для верхавой язды. Запрагаць каня. Верхавы конь. Ехаць на кані. // Пакладаны самец гэтай жывёліны. 2. Шахматная фігура з галавой каня. Хадзіць канём. 3. Абабіты скурай брус на чатырох ножках для гімнастычных практыкаванняў. Практыкаванні на кані. ••• бскі конь — адна з лепшых народ верхавых коней. Быў конь, ды з'ездзіўся — тое, што і была кабылка, ды з'ездзілася (глядзі кабылка). На кані і пад канём — у самых разнастайных, прыемных і непрыемных сітуацыях (быць, пабываць і пад.). Ні па кані, ні па аглоблях — не так, як хацелася (выйшла, атрымалася і пад.). Па конях! — кавалерыйская каманда для пасадкі на коней. Траянскі конь — ашуканства, падманныя дзеянні (са старажытнагрэчаскага падання аб узяцці Троі з дапамогай вялікага драўлянага каня, у сярэдзіне якога былі схаваны вошы) . Ход канём глядзі ход.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com