набіцца
тлумачэнне слова:
набіцца, -б'юся, -б'ешся, -б'ецца; -б'ёмся, -б'яцеся; зак. 1. (1 і 2 асоба дзеяслова не ужываецца, ужыванне). Пранікнуць куды-н., запоўніць сабою што-н. (пра пясок, пыл і пад.). Снег заляпіў твар жанчыны, пабіўся пад хустку. Асіпенка. Сарочка.. [Віктара] была падрана на шматкі, у валасы набілася леташняе сухое лісце. Кулакоўскі. / у безасабовая форма ужываецца, ужыванне У той дзень зранку хадзіў.. [Павал] па раллі і поўныя лапці набілася яму пяску. Чорны. // размоўнае слова Сабрацца ў вялікай колькасці дзе-н., ўнутры чаго-н. Звычайна.. [гурткоўцы] заходзілі ў прасторныя хаты, каб туды магло набіцца пабольш суседзяў. Рамановіч. / у безасабовая форма ужываецца, ужыванне Разам з мужчынамі ў хату набілася поўна жанок. Чарнышэвіч. 2. размоўнае слова Напрасіцца, навязацца. Набіцца ў сааўтары. ▪ Алімпа сама набілася камандзіру схадзіць і разведаць, што дзеецца вакол. Сабаленка. Бойкі і спрытны прыгажун, Лясота сам і вельмі хутка пабіўся да Руневіча з дружбай. Брыль. ••• Бітком набіцца — найсці ў вялікай колькасці, шчыльна запоўніць сабою што-н.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com