адпусціць

тлумачэнне слова:

  адпусціць, -пушчу, -пусціш, -пусціць; закончанае трыванне, каго-што.
    1. Дазволіць каму-н. пайсці, паехаць ці адлучыцца. Капітан адпусціў паставога, а сам пачаў пісаць пратакол. Якімовіч. У пачатку вёскі Салаўёў адпусціў машыну.. і пайшоў далей пехатою. Шахавец. // Абслужыўшы, задаволіўшы чые-н. патрэбы, даць магчымасць пайсці. Доўга давялося чакаць, пакуль Нічыпар адпусціць пакупнікоў. Б. Стральцоў. // Даць мажлівасць пайсці на новую працу, вучобу і пад. [Сазон:] — Конюхам пастанавілі прызначыць Карэньку, а.. [Кліма] адпусцілі ў леснікі. Ермаловіч.
    2. каго. Даць каму-н. свабоду, выпусціць з няволі. Адпусціць затрыманага. ▪ [Таццяна:] Дайце слова, Што вы адпусціце мяне на волю, І скажу вам праўду. Глебка. // За паншчынай — вызваліць ад прыгоннай залежнасці, даць адпускную, вольную. Адпусціць прыгоннага на волю.
    3. Перастаць стрымліваць, сціскаць; выпусціць з рук. Міцька неахвотна адпусціў пальцы, вызваліў .. [Храпкевічаў] каўнер. Шамякін. Галінка, якую адпусціў.. Казак, спружыніла і балюча сцебанула мяне па твары. Карпюк. — Ага, папаўся! — дзед схапіў Язэпа за вуха. Язэп адпусціў падол, і соль пасыпалася на зямлю. Асіпенка. // што. Зрабіць менш нацягнутым, паслабіць. Адпусціць папружку. Адпусціць тармазы. ▪ Вайтовіч адпусціў трошкі вальней сырамятныя лейцы. Пальчэўскі. // размоўнае слова Зменшыцца, сціхнуць, перастаць мучыць каго-н. (пра хваробу, болі, пачуцці). [Кірдун:] — Божа ж мой. А як жа я чакаў! Кожную раніцу. Калі гэта, думаю, тая хвароба адпусціць?! Не пускалі мяне. Нікога не пускалі. Караткевіч. // Аслабець, памякчэць, паменшыцца (пра надвор'е). Мароз адпусціў. / у безасабовая форма ужываецца, ужыванне З раніцы трохі адпусціла. Памякчэла зямля, раставаў першы кволы сняжок. Грахоўскі.
    4. што. Выдаць пэўную колькасць чаго-н., прадаць. Адпусціць тавары са склада. // Назначыць, выдзеліць пэўныя сродкі для якой-н. мэты, асігнаваць. Адпусціць сродкі на капітальнае будаўніцтва. // Вызначыць пэўны тэрмін. Адпусціць тры дні на вяселле.
    5. што. Адгадаваць (валасы, ногці і пад.). Адпусціць бараду.
    6. устарэлае слова, устарэлы выраз Дараваць (віну, грахі, доўг і пад.).
    7. што. Сказаць што-н. вострае, нечаканае або недарэчнае. Бабініч адпусціў такія словы аб іх спяванні, што і прывычныя жанкі [паўскоквалі] з месца. Колас.
    8. спецыяльны тэрмін Зрабіць мякчэйшым, зменшыць гарт.
    •••
    Адпусціць душу на пакаянне (жартаўлівае слова, жартаўлівы выраз) — адпусціць, не чапаць.

Усталюйце новую праграму Скарніка!