нажыць
тлумачэнне слова:
нажыць, -жыву, -жывеш, -жыве; -жывём, -жывяце; закончанае трыванне 1. што і чаго. Набыць паступова, назапасіць. — Якая там гаспадарка, — махнуў рукою Тарэнта. — Мусіць, ніколі ўжо яе не нажыву. Галавач. — Мілы браце! У чужой хаце Не пажыць табе багацця. Колас. // Набыць, купіць што-н. Надзейны я нажыў карэц, Заўсёды п'ю ім квас. Непачаловіч. 2. каго-што і каго-чаго. Атрымаць, набыць (звычайна што-н. непрыемнае, непажаданае). Пажыць гора. Нажыць сораму. Нажыць ворага. ▪ Мы ў зямлянках Чэрствы хлеб жавалі, Рэўматызмы Дружна нажывалі. Панчанка. 3. размоўнае слова Пражыць нейкі час (звычайна нядоўгі). У гасцях доўга не нажывеш.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com