налучыцца
тлумачэнне слова:
налучыцца, -лучуся, -лучышся, -лучыцца; закончанае трыванне размоўнае слова 1. Сустрэцца, трапіцца. Налучыўся знаёмы ў дарозе. ▪ Я жыва сабраўся, дастаў з пячуры сваю дубінку, бо ў лесе мог налучыцца воўк. Колас. // Прыйсці (пераважна нечакана). Налучыўся госць пад поўнач. 2. (1 і 2 асоба дзеяслова не ужываецца, ужыванне). Настаць, падысці. Налучыўся зручны выпадак. Налучыўся момант. 3. (1 і 2 асоба дзеяслова не ужываецца, ужыванне); каму. Здарыцца з кім-н. Хто баіцца, таму ўсё можа налучыцца. Прыказка.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com