налучыць
тлумачэнне слова:
налучыць, -лучу, -лучыш, -лучыць; закончанае трыванне размоўнае слова 1. на каго-што. Натрапіць, набрысці. Налучыць на воўчую яму. ▪ [Раман:] — Налучыш яшчэ на падземны валун — пакалечыш плугі... Пташнікаў. 2. (1 і 2 асоба дзеяслова не ужываецца, ужыванне); каго. Знянацку захапіць, застаць. Запытанне настаўніка налучыла.. [Ліду] знянацку. Колас. 3. (1 і 2 асоба дзеяслова не ужываецца, ужыванне); каго. Здарыцца з кім-н. І горш за ўсё тое, што гэтае здарэнне якраз налучыла маленькую Натальку. Колас.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com