неба

тлумачэнне слова:

  неба, -а; множны лік нябёсы, нябёс і нябёсаў; ніякі род
    1. Атмасфера, якая відна з зямлі — прастора ў форме купала, скляпення. Туман растаў, угары завіднелася шэрае, з сінімі прагалінамі, неба. Мележ. Нягорача свеціць сонца і далёка відаць спакойная сінь далёкіх нябёс. Скрыган. // толькі адзіночны лік Сусветная прастора, якая акружае зямлю. Карта горкага неба.
    2. Па рэлігійных уяўленнях — месца, прастора, дзе знаходзяцца бог, анёлы, святыя і пад. // Боскія, вышэйшыя сілы. Хай бараніць цябе неба! Маўр.
    •••
    Аж небу горача (стане, будзе і пад.) глядзі горача.
    Вісець паміж небам і зямлёй глядзі вісець.
    Зоркі з неба хапаць глядзі хапаць.
    Капціць неба глядзі капціць.
    Манна з неба не сыплецца глядзі манна.
    Быць на сёмым (дзевятым) небе глядзі быць.
    Неба з аўчынку здалося — пра стан вельмі вялікага страху.
    Пад адкрытым небам — не ў памяшканні, на вольным паветры.
    Папасці (трапіць) пальцам у неба глядзі папасці.
    Узнесці (усхваліць) да неба глядзі узнесці.
    Як гром з яснага неба глядзі гром.
    Як з неба зваліўся глядзі зваліцца1.
    Як неба ад зямлі — вельмі моцна, рэзка (адрознівацца і пад.).
    Як неба і зямля — нічога падобнага, поўная процілегласць.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com