павучыць

тлумачэнне слова:

  павучыць, -вучу, -вучыш, -вучыць; закончанае трыванне, каго-што.
    1. Вучыць самому некаторы час. Навучыць урокі. Навучыць верш.
    2. Вучыць каго-н. некаторы час. Навучыць дзяцей замежнай мове. ▪ Язэпа трохі дзед навучыць, І памуштруе і памучыць. Колас.
    3. размоўнае слова Вывучыць, павывучваць усіх, многіх. [Унук:] — З сынамі [дзеду] не пашанцавала. Было чатыры, а няма ніводнага. Самы малодшы, студэнт, прапаў без вестак. Усіх дзед павучыў... Навуменка.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com