прабурчаць

тлумачэнне слова:

  прабурчаць, -чу, -чыш, -чыць; закончанае трыванне
    1. Абазвацца бурчаннем. Сабака прабурчаў.
    2. што. размоўнае слова Сярдзіта, невыразна прамармытаць што-н. — Дзецям спаць пара! — незадаволена прабурчала Валя. Шыцік.
    3. што і без дапаўнення Бурчаць некаторы час. Прабурчаць увесь дзень.



 

Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141

     А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я

Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698

     А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я


el-skrynka: lit.serge2@gmail.com