тлумачэнне слова:
рэцыдыў, -дыву, мужчынскі род 1. Зварот, паўтарэнне якой-н. з'явы пасля таго, як яна, здавалася, знікла. Рэцыдыў страху. 2. Новае абвастрэнне хваробы пасля таго, калі чалавек, здаецца, паправіўся. Рэцыдыў рэўматызму. 3. Паўторнае злачынства пасля пакарання. Рэцыдыў крадзяжу. [Ад лац. recidivus — які аднаўляецца, варочаецца.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com