тлумачэнне слова:
ска́ба, -ы, жаночы род абласное слова Рабрына. Паламаны скабы і крануты лёгкія... З парванымі лёгкімі многа не нахліпаеш... Пташнікаў. І Пра вельмі худую жывёлу. Пасля таго як тут прайшоў фронт, .. [каня].. — адны скабы — калгаснікі падабралі на дарозе. Сабаленка. скаба́, -ы́; множны лік ско́бы, -аў; жаночы род 1. Сагнутая паўкругам металічная паласа, якая ўбіта ў што-н. і служыць для прымацавання чаго-н., трымання, апоры пры пад'ёме і пад. Спускавая скаба. ▪ Ціхон сам зрабіў з тоўстага дроту скабу і забіў яе ў шула. Пальчэўскі. Падышоў да краю пляцоўкі, намацаў скобы на вагоннай сцяне і, як па лесвіцы, палез на дах. Карпаў. // Сагнутая пад вуглом жалезная паласа ці дрот, што служаць для сашчаплення якіх-н. частак. Сашчапленне бярвення скобамі. 2. размоўнае слова Тонкая падковападобная металічная пласцінка, якая набіваецца на абцасы абутку; падкоўка. ••• Вымяральная скаба — падковападобны інструмент для кантролю размераў дэталей машын.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com