склон
тлумачэнне слова:
склон, -у, мужчынскі род Граматычная катэгорыя іменных часцін мовы, у якой выражаюцца семантыка-сінтаксічныя адносіны паміж словамі; форма іменнай часціны мовы. Развіццё катэгорыі склону ў славянскіх мовах. ▪ Змяненне назоўнікаў па склонах называецца скланеннем. Граматыка. ••• Вінавальны склон — склон, які адказвае на пытанні: каго? што? Давальны склон — склон, які адказвае на пытанні: каму? чаму? Месны склон — склон, які адказвае на пытанні: аб кім? аб чым?, ужываецца толькі з прыназоўнікам. Назоўны склон — зыходная склонавая форма, у якой назоўнік ужываецца як назва асобы, прадмета, з'явы; адказвае на пытанні: хто? што? Родны склон — склон, які адказвае па пытанні: каго? чаго? Творны склон — склон, які адказвае на пытанні: кім? чым ? і абазначае прыладу або спосаб дзеяння. Ускосныя склоны — усе склоны, акрамя назоўнага.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com